سامانه آموزش آنلاین

جلب گرده‌افشان‌ها توسط خوشه‌های گل پر از شهد «علف‌درخت» منحصر به فرد استرالیایی. این گیاه محبوب علف‌درخت جنگلی (Forest Grasstree) است. حدود ۲۸ گونه Xanthorrhoea وجود دارد که همگی بومی استرالیا هستند. آنها را می‌توان در سرتاسر این قاره یافت و توانایی رشد در خاک‌های شنی، سنگلاخی و فقیر از مواد مغذی را دارند.

علف‌درختان را می‌توان با برگ‌های علف‌مانند دراز و اغلب «تنه‌های» سیاه‌شده‌شان تشخیص داد. این «تنه» مانند یک تنه درخت معمولی نیست و همه گونه‌ها تنه‌ای در بالای سطح زمین تشکیل نمی‌دهند. با افزایش سن علف‌درختان، یک «دامن» از برگ‌های افتاده آنها در اطراف پایه تشکیل می‌شود. با گذشت زمان، این لایه‌های برگ‌های افتاده با کمک رزین محکم به هم می‌چبسند و «تنه» را تشکیل می‌دهند که اغلب در اثر آتش‌سوزی به رنگ سیاه‌ درمی‌آیند.

بسیاری از علف‌درختان در برابر آتش‌سوزی مقاوم هستند، زیرا مریستم (نقطه رشد) آنها در زیر سطح زمین است. پس از عبور آتش، بسیاری از گونه‌ها تحریک می‌شوند تا گل دهند. گل‌ها اغلب در پاسخ به آتش‌سوزی بوته‌ها به سرعت شکوفا می‌شوند و شهد آنها به زودی حشرات، پرندگان و پستانداران فراوانی را به خود جذب می‌کند. این ساقه‌های گل ‌آذین می‌توانند تا ۴ متر رشد کنند و پس از گرده‌افشانی، یک ساقه علف‌درخت جنگلی ممکن است تا ۱۰ هزار بذر تولید کند.

علف‌درخت جنگلی
(Xanthorrhoea johnsonii)

feathersoftheforest©

یه ویدیوی دیدنی که هم رشد تصاعدی رو به زیبایی توضیح می‌ده و هم پیام آخرش خیلی معنی داره.

از رگ‌هایی که اکسیژن را به بافت‌های مختلف بدن می‌رسانند تا دستجات آوندی که آب را به ساقه‌ها و برگ‌ها می‌برند، شبکه‌های آوندی از اجزای ضروری حیات به شمار می‌روند. در زیست‌شناسی الگوهای یکتای زیادی وجود دارند، مانند ساختارهایی که در برگ‌ها دیده می‌شوند، یا سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌هایی که در بدن انسان وجود دارند. این مشاهدات دانشمندان را به این تفکّر واداشت که شبکه‌های آوندی چگونه از طراحی مشترکی تکامل یافته‌اند. چگونه طبیعت توانسته است این تعداد زیاد از ساختارهای پیچیده را از یک نقطه‌ی شروع تولید کند؟

مطالعه‌ی جدیدی نشان می‌دهد که می‌توان با استفاده از چند ویژگی محدود، شبکه‌های آوندی با گوناگونی زیاد را تولید کرد. کار دو فیزیکدان که در  Physical Review Letters چاپ شده است، نشان می‌دهد که شبکه‌های آوندی از راه توازن میان سه عامل تکامل می‌یابند: ۱. به خوبی مایعات را منتقل کنند، ۲. هزینه تولید شبکه یا تعداد یاخته‌ای برای ساخت آن لازم است و ۳. استحکام آن، یا اگر بخشی از شبکه آسیب ببیند، سیستم چگونه به کار خود ادامه می‌دهد.